Nasz Patron
Jan III Sobieski (1629 - 1696) Urodził się 17 VIII 1629 r., zmarł 17 VI 1696 r. W młodości studiował na Akademii Krakowskiej i podróżował po Europie Zachodniej (Francja, Niemcy, Niderlandy i Anglia).
W czasie rokoszu Lubomirskiego wspierał króla Jana Kazimierza. W 1665 r. został marszałkiem wielkim koronnym, a rok później hetmanem polnym koronnym. W 1668 r. otrzymał hetmaństwo wielkie koronne. Dowodził wojskami polskimi pod Podhajcami (1667 r.) i Chocimiem (1673 r.).
16 V 1674 r. szlachta zebrana na elekcji wybrała swym królem człowieka, który jej zdaniem ucieleśniał wszystkie zalety Sarmaty. W pierwszym okresie swych rządów Jan III dążył do odzyskania Prus Książęcych i zawarciu pokoju z Turcją. Służyć temu miały przymierza skierowane przeciwko Brandenburgii, zawarte z Francją (traktat jaworowski z 1675 r.) i Szwecją (traktat gdański z 1677 r.).
Wszystkie kalkulacje skończyły się fiaskiem, kiedy Francja zakończyła wojnę z Brandenburgią.
Po sejmie 1678-1679 nastąpiła na dworze zmiana orientacji. W III 1683 r. Sobieski zawarł przymierze z cesarzem Leopoldem I zwrócone przeciw Turcji. Wywiązując się z ze swych traktatowych zobowiązań, król na czele armii udał się na odsiecz Wiedniowi.
W 1684 r. Rzeczpospolita wstąpiła do Ligi Świętej - przymierza antytureckiego.
Za panowania Sobieskiego zawarto ostateczny pokój z Rosją (1686 r.). Czasy rządów Sobieskiego są uważane za okres najświetniejszego rozwoju kultury sarmackiej. Obok niej również żywe były wzory obce, czego najlepszym przykładem jest Wilanów, naśladujący architekturę Wersalu. Jan III Sobieski został pochowany w katedrze na Wawelu.
W czasie rokoszu Lubomirskiego wspierał króla Jana Kazimierza. W 1665 r. został marszałkiem wielkim koronnym, a rok później hetmanem polnym koronnym. W 1668 r. otrzymał hetmaństwo wielkie koronne. Dowodził wojskami polskimi pod Podhajcami (1667 r.) i Chocimiem (1673 r.).
16 V 1674 r. szlachta zebrana na elekcji wybrała swym królem człowieka, który jej zdaniem ucieleśniał wszystkie zalety Sarmaty. W pierwszym okresie swych rządów Jan III dążył do odzyskania Prus Książęcych i zawarciu pokoju z Turcją. Służyć temu miały przymierza skierowane przeciwko Brandenburgii, zawarte z Francją (traktat jaworowski z 1675 r.) i Szwecją (traktat gdański z 1677 r.).
Wszystkie kalkulacje skończyły się fiaskiem, kiedy Francja zakończyła wojnę z Brandenburgią.
Po sejmie 1678-1679 nastąpiła na dworze zmiana orientacji. W III 1683 r. Sobieski zawarł przymierze z cesarzem Leopoldem I zwrócone przeciw Turcji. Wywiązując się z ze swych traktatowych zobowiązań, król na czele armii udał się na odsiecz Wiedniowi.
W 1684 r. Rzeczpospolita wstąpiła do Ligi Świętej - przymierza antytureckiego.
Za panowania Sobieskiego zawarto ostateczny pokój z Rosją (1686 r.). Czasy rządów Sobieskiego są uważane za okres najświetniejszego rozwoju kultury sarmackiej. Obok niej również żywe były wzory obce, czego najlepszym przykładem jest Wilanów, naśladujący architekturę Wersalu. Jan III Sobieski został pochowany w katedrze na Wawelu.